[SF] ...The CellPhone...

Title : ...The CellPhone...
Author: ikoolpaul
Couple: Yunho x Jaejoong
Category: Romance
Rating this part: PG

คำเตือน : มันสั้นและไร้สาระมาก แรงบันดาลใจจากหนังโฆษณาชุดหนึ่งค่ะ


: ...The CellPhone...


ภาพของร่างเพรียวที่ปกคลุมด้วยเสื้อไหมพรมสีน้ำเงินเข้มมีฮู้ดประดับด้วยขนเฟอร์นุ่ม กางเกงสกินนี่สีดำกับบูทหนังสีน้ำตาล เรียกทุกสายตามองตามอย่างช่วยไม่ได้ตั้งแต่ก้าวแรกที่ก้าวเข้ามาในห้างสรรพสินค้าชื่อดัง แต่ดูเหมือนคนที่ถูกจับจ้องจนเหลียวหลังจะไม่รับรู้ถึงสายตาเหล่านั้นเลย


คนสวยในสายตาใครๆ เดินเข้าไปยังโซน อิเล็กทรอนิคส์ และเข้าชอปมือถือยี่ห้อนึง ดวงตากลมโตสีดำที่ถูกปิดบังด้วยคอนแทคเลนส์สีเทาสวย กวาดมองมือถือหลากรุ่นที่วางเรียงรายอยู่ในตู้กระจก

“เอารุ่นนี้ครับ”
“เอารุ่นนี้ครับ”

เสียงที่ดังขึ้นพร้อมกัน เรียกสายตาของคนสวยให้หันไปมอง พอดีกับดวงตาเรียวคมอีกคู่ที่หันมาสบพอดี

ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำธรรมดาปล่อยชาย ปลดกระดุมออกสองสามเม็ด แขนเสื้อถูกพับขึ้นมาลวกๆ ดูสบายๆ กางเกงสกินนี่ แบรนด์ดังสีขาวกับรองเท้าหนังปลายแหลมสีดำขัดเงามันปลาบ กำลังยืนอยู่ข้างๆเค้า นิ้วมือเรียวยาวสวยอย่างผู้ชายแตะลงที่ตู้กระจก ชี้มือถือรุ่นเดียวกันกับเค้า

ทันทีที่สบตา คิมแจจุงถึงกับนิ่งไป

หล่ออะ >////< ดวงตาเรียวเล็กสีสนิมนั่น ดึงดูดเค้าอย่างประหลาด ไหนจะรอยยิ้มบางๆที่ส่งมาให้
โอ๊ย อย่ายิ้มนะ มันใจเต้น!

ทำอะไรไม่ได้นอกจากแย้มยิ้มกลับไป อย่างเขินๆ
เขิน? แล้วทำไมคนแมนๆแบบคิม แจจุง คนนี้จะต้องเขินผู้ชายด้วยกันด้วยเนี่ย!!


ชองยุนโฮยิ้มกับภาพตรงหน้า คนตัวเล็กในชุดเปรี้ยวจิ๊ดกำลังยิ้มให้เค้า
แก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อ ไม่ต้องบอก็รู้ว่าเขินเค้าแต่ไหน
น่ารักวะ ตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยเห็นใครที่ไหนน่ารักเท่าคนตรงหน้ามาก่อน
นางฟ้ารึเปล่าวะเนี่ย ถ้าเป็นนางฟ้าจริงแล้วตกสวรรค์มาเจอเค้าเนี่ยจะให้รับเลี้ยงตลอดชีวิตก็ยอม


พนักงานหยิบตัวอย่างมือถือให้ทั้งสองคน ก่อนพวกเค้าจะก้มๆเงยๆ ลองใช้งาน
“อ่า..ปุ่มเปิดอยู่ตรงนั้นครับ”
เสียงหวานเอ่ยบอกคนตัวสูงข้างกาย แถมยิ้มหวานๆอีกที หลังจากแอบมอง เอ๊ย เหลือบไปเห็นร่างสูงหาปุ่มเปิดเครื่องไม่เจอสักที

ไม่ได้แอบมองนะ แค่เหลือบไปเห็น
แล้วก็แค่ใจดี อยากช่วย ไม่ได้อยากคุยด้วยสักนิด
อย่ามาทำหน้าไม่เชื่อคนหล่อกันอย่างนั้นสิ!

ว่าแต่เปิดกล้องนี่อยู่ตรงไหนหว่า จะลองกล้องหน่อย เผื่อเอาไปถ่ายเจ้าจีจี้แมวตัวอ้วนที่บ้านเอาไปลงทวิตเตอร์
“กล้องกดปุ่มซ้ายครับ” เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นข้างหู พอหันไปก็เขินอีกรอบ บอกว่าอย่ายิ้มไง อย่ายิ้ม!

“เอ่อ...” เสียงจากพนักงานเรียกให้ลูกค้าสองคนที่ยืนสบตากัน โดยมีออร่าสีชมพูม่วงๆรายล้อม หันกลับมา

“จดทะเบียนกันเลยมั้ยครับ?”

“ครับ เอ้ย หะ หา เอ่อ เปล่าครับๆ พึ่งรู้จักกัน”
“ครับ เอ้ย ไม่ใช่ครับพี่ ไม่ใช่ พึ่งเจอกัน”

พลั้งปากตอบรับออกไปก่อนต่างคนต่างจะละล่ำละลัก แก้ตัว รู้สึกเขินเกินกว่าจะมองหน้ากันได้ แต่ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ สายตาไม่รักดีก็หันไปมองคนข้างๆอยู่ดี ยิ่งมองก็ยิ่งเขิน ยิ่งเขินก็ยิ่งมอง โอ๊ย ใจเต้น!


“ไม่ใช่ครับ จดทะเบียนซิมนะครับ” เพล้ง ซ่า รู้สึกเลือดทั้งหมดในตัวไหลมารวมกันบนหน้า
ที่เมื่อกี้ว่าเขิน เทียบไม่ได้เลยกับตอนนี้ ไม่บอกก็รู้ว่าหน้าแดงกันขนาดไหน พนักงานเห็นท่าทางของลูกค้าก็อมยิ้ม
“ตกลงจดทะเบียนกันเลยนะครับ” ถามย้ำอีกที ยิ่งเห็นลูกค้าเขินกันเอง ยิ่งอยากแกล้ง น่ารักเนอะคู่นี้
“อ่า ครับ”
“ครับ” ต่างคนต่างรับคำโดยที่ไม่ยอมหันไปมองหน้ากันสักนิด

หลายครั้งที่ระหว่างกรอกข้อมูล ที่คิม แจจุงไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้หันไปมองคนข้างๆได้
ให้ตายสิ ขนาดก้มหน้ากรอกข้อมูลยังหล่อเลยอะ งื้ออออ >////<
ก่อนจะหันกลับมาฉับเพราะใครอีกคนเงยหน้าขึ้นมา เลยไม่ทันเห็นรอยยิ้มและสายตาที่มองมาทางตัวเอง

“เรียบร้อยแล้วครับ” พนักงานเอ่ยขึ้นพร้อมยื่นใบทะเบียนสมรส เอ๊ย ใบทะเบียนซิมให้กับลูกค้าทั้งสองคน ก่อนแจจุงกับชายหนุ่มนิรนามจะเดินออกจากตัวร้านโดยที่คนตัวสูงกว่าจะเป็นฝ่ายเปิดประตูให้ แจจุงหันไปยิ้มหวานขอบคุณทั้งที่ในใจตื่นเต้นจะตายอยู่แล้ว
เปิดประตูให้ ใกล้กันจนได้กลิ่นน้ำหอมแบบแมนๆของใครอีกคน ทำเอาแจจุงใจสั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
โดยที่ไม่รู้เลยว่า ตัวเองก็ทำให้ใครอีกคนใจเต้นได้ไม่แพ้กัน

ภาพของคนตัวเล็กทีเอาแต่ก้มหน้าตอนที่ผมเปิดประตูให้จนหน้าจะชิดกับผมอยู่แล้วนั่น
มันชวนให้ใจสั่นชะมัด ไหนจะกลิ่นแชมพูอ่อนๆจากผมสีดำสนิท ขนตายาวเป็นแพ จมูกโด่ง ดวงหน้าขาวใสที่ดูก็รู้ว่าเนียนขนาดไหน กับปากแดงๆนั่นอีก
โอ๊ย ผมยังหนุ่มอยู่เลยแต่ทำไมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเป็นโรคหัวใจขนาดนี้


เมื่อพ้นประตูร้านต่างคนก็ต่างแยกกันเดินไปคนละทาง

จะได้เจออีกมั้ยนะ ชื่ออะไรก็ไม่รู้ ไม่ได้ถาม อยากเจออีกจังเลย
อ๊ะ เดี๋ยว แล้วแกจะไปอยากรู้จัก อยากเจอเค้าทำไมละ!
ก็แค่คนที่เดินเข้ามาเจอกัน

มาซื้อมือถือรุ่นเดียวกัน พร้อมกัน
ยิ้มให้กัน
สบตากัน
มาทำให้ใจเต้น
>////< เอาอีกแล้ว ยิ่งคิดยิ่งใจเต้นกว่าเดิม
ไม่เอาไม่คิดแล้ว


ดวงตากลมก้มลงมองใบจดทะเบียนซิมแก้เก้อก่อนจะเขินกว่าเดิมกับข้อความตรงมุมบนขวาของกระดาษ

เบอร์พี่คนนั้น 08X-XXX-XXXX



ในขณะเดียวกันอีกมุมนึงของห้าง ผู้หญิงคนแล้วคนเล่าที่เหลียวหลังมองชายร่างสูงในชุดเชิ๊ตดำก็กำลังที่ยิ้มกว้างกับกระดาษในมือ

เบอร์น้องคนนั้น 08X-XXX-XXXX
.
.
.FIN